- نوش کردن (غَمْ ما شُ دَ)
آشامیدن. نوشیدن:
بسش آفرین خواند بر فر و هوش
به یادش یکی جام می کرد نوش.
فردوسی.
جم اندیشه از دل فراموش کرد
سه جام می از پیش نان نوش کرد.
اسدی.
گر ز تلخی قدح می به مثل زهر شود
ما به دیدار خداوند جهان نوش کنیم.
جبلی.
کسی که بادۀ کین تو نوش خواهد کرد
ز شوربختی دردی خورد هم از سر دن.
سوزنی.
زهر سفر نوش کن اول چو خضر
پس برو و چشمۀ حیوان طلب.
خاقانی.
به یاد شاه می کردند می نوش
نهاده چون غلامان حلقه در گوش.
نظامی.
نظامی جام وصل آنگه کنی نوش
که بر یادش کنی خود را فراموش.
نظامی.
سماع ارغنونی گوش می کرد
شراب ارغوانی نوش می کرد.
نظامی.
یک قدح می نوش کن بر یاد من
گر همی خواهی که بدهی داد من.
مولوی.
یاری آن است که زهر از قبلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی.
سعدی.
خون دل از ساغر جان کرده نوش
حلقه شده بر در دردی فروش.
خواجو.
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
تا ساغرت پر است بنوشان ونوش کن.
حافظ.
غیر می هرچه کنم نوش وبال است مرا
می اگر خون فرشته ست حلال است مرا.
طالب (از آنندراج).
، به لذت نوشیدن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به معنی قبلی و شواهد ذیل آن شود
بسش آفرین خواند بر فر و هوش
به یادش یکی جام می کرد نوش.
فردوسی.
جم اندیشه از دل فراموش کرد
سه جام می از پیش نان نوش کرد.
اسدی.
گر ز تلخی قدح می به مثل زهر شود
ما به دیدار خداوند جهان نوش کنیم.
جبلی.
کسی که بادۀ کین تو نوش خواهد کرد
ز شوربختی دردی خورد هم از سر دن.
سوزنی.
زهر سفر نوش کن اول چو خضر
پس برو و چشمۀ حیوان طلب.
خاقانی.
به یاد شاه می کردند می نوش
نهاده چون غلامان حلقه در گوش.
نظامی.
نظامی جام وصل آنگه کنی نوش
که بر یادش کنی خود را فراموش.
نظامی.
سماع ارغنونی گوش می کرد
شراب ارغوانی نوش می کرد.
نظامی.
یک قدح می نوش کن بر یاد من
گر همی خواهی که بدهی داد من.
مولوی.
یاری آن است که زهر از قبلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی.
سعدی.
خون دل از ساغر جان کرده نوش
حلقه شده بر در دردی فروش.
خواجو.
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
تا ساغرت پر است بنوشان ونوش کن.
حافظ.
غیر می هرچه کنم نوش وبال است مرا
می اگر خون فرشته ست حلال است مرا.
طالب (از آنندراج).
، به لذت نوشیدن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به معنی قبلی و شواهد ذیل آن شود
